Dane wyjazdu:

42.19 km 4.00 km teren

01:49 h 23.22 śr. prędk.

V-max 33.20 km/h

Suma podjazdów 82 m

Kalorie 1248 kcal

Temperatura 22.0 °C

Maj... W to mi graj

Sobota, 6 maja 2017 | Komentarze 0

No, w końcu. Jak chcesz to umiesz w to Celsjuszu. Takie to trudne odpalić trochę lampy i zakręcić kurek z wodą? Chociaż raz na kilka dni, chyba na tyle cię chuju stać. Dziś było zacnie, tak jak należy i od razu samopoczucie poszło w górę, a do szaf powędrowały kurtki i inne palta, dzięki czemu ja, samiec alfa romeo znów mogłem się do woli napatrzeć na dekolty i jędrne tyłki w boskich leginsach. Uwielbiam ten plebejski, wiosenny seksizm wiszący w powietrzu. Aż mnie kuje w klatce piersiowej na widok planszy z temperaturami na wtorek, gdzie znów zagoszczą pieprzone ósemki i deszcze. No ale dziś jest fest, pięć na pięć. Szanujmy.


Nad Wisłą kończą kolejny odcinek ąę promenady, chuj, że z dwuletnim opóźnieniem, na tle naszej polskiej wielowiekowej gospodarności, to jak splunięcie przed siebie. Grunt, że ładnie i czysto. Przynajmniej przez kilka tygodni, do momentu, kiedy oddadzą ją zwierzętom, znaczy się ludziom. Ciągle mi się myli.


Zaraz obok stoi nowa warszawska Syrenka. Cycki trochę nienaturalne, z twarzy też nie teges, ale poza tym szanuję


Ale co najważniejsze, wreszcie jest zielono i soczyście i ludzie leżą na trawie i kwiatki rosną, i... zaraz rzygnę tęczą



A to suprajs mi moja dzielnia Wawer zrobiła. Może nawet nie tyle dzielnia, co dzielni leśnicy, którzy w moim lesie Sobieskiego kilkaset metrów od mojego domostwa dotąd taki se staw mi tak elegancko zrewitalizowali, do tego ławki, pomosty i inne szmery bajery postawili i jakby tego było jeszcze mało, zabronili odpalać grilla i pić alkoholu. Tak więc Januszy z Grażynami oraz małymi Dżessikami i Brajanami brak, za co chwała wam dzielni leśnicy. Będę wpadał częściej.

Kwiecień, ty chuju

Niedziela, 30 kwietnia 2017 | Komentarze 0

Poszedł won, kwietniu. Terrorysto ludzkich marzeń i morderco nadziei. Przegiąłeś pałeczkę. Zgwałciłeś wiosnę i obsmarkałeś słońce. Niech cię szlag. Na szczęście to już ostatnie twoje arktyczne podrygi, mam nadzieję, że maj porządnie spierze ci tyłek. Fatalny, zimny i mokry kwiecień spieprzył mi trochę rowerowe plany, no ale co zrobisz, jak nic nie zrobisz. W ramach symbolicznego pożegnania się z tym chujem pojechałem nad Świder, żeby po raz trzydziesty dziewiąty utopić tą małą szmatę Marzannę. Oby po raz ostatni.

Okoliczne dziki są coraz bardziej bezczelne i coraz mniej boją się ludzi oraz małych, warczących Burków. Już z całymi rodzinami wpadają na szamę do miasta. Widać w lesie chyba zamknęli McD.


Nad Świdrem klasyczna jesień średniowiecza. Szaro, smutno i piździ. Acz kilku śmiałków się dziś kąpało. Albo morsy, albo debile. Niemniej szacun.



Wiosno, przestań kurwa bawić się w chowanego, wyłaź w końcu z tej nory, please.

Niedziela palmowa

Niedziela, 9 kwietnia 2017 | Komentarze 0

Lato tej wiosny nieco przystopowało i wdało się w burzliwy romans z jesienią, ale za to 90% niedzielnych rowerzystów sprzed tygodnia zostało w domach i innych centrach handlowych, przez co można było dziś pojeździć bez obaw o swoje życie. Jak nakazuje chrześcijańska tradycja, wziąłem udział w swojej prywatnej procesji niedzieli palmowej i odwiedziłem własną świątynię w Gassach nad Wisłą. Wiernych mało, szaro, zimno i nieco smutno w tej nadrzecznej parafii, ale dzięki duchowej kontemplacji podładowałem trochę baterii. Może wytrzymają do piątku. Albo przynajmniej do środy.

Z nowości to wreszcie oddali do użytku most nad Jeziorką. Mała rzecz, a cieszy.


W Gassach królowała dziś szara i smutna jesień


Radonek też na chwilę złapał jakąś jesienną zamułę, ale koniec końców odżył. Dobry z niego chrześcijanin.

Apokalipsa zombie

Niedziela, 2 kwietnia 2017 | Komentarze 0

Pokręciłem się dziś trochę po mieście, żeby wypocić kaca mordercę, co było jedną z najgorszych decyzji jakie podjąłem w tym roku. Ludzie ocipieli. Dosłownie i w przenośni. Odnosiłem wrażenie, że w Warszawie aktualnie odbywa się zlot całej ludzkości, co ja gadam, zlot zombiaków z całego świata i wszyscy za wszelką cenę chcieli mnie dopaść. Nawet sprawdzałem w internecie szukając potwierdzenia mojej tezy w nagłówkach. Zbluzgałem dziś w czasie slalomu między zombie niemal wszystkie grupy społeczne, zawodowe oraz zapewne też każdą orientację i mniejszość seksualną. Nakrzyczałem nawet na jakiegoś Bogu winnego bachora, którego rodzice tylko na chwilę spuścili ze smyczy, no ale był to jedyny sposób, żeby uniknąć przejechania go niemieckimi oponami Schwalbe. Oczami wyobraźni widziałem już te tytuły w poniedziałkowych gazetach: "Z ostatniej chwili. Zabił z premedytacją!", "Morderca na dwóch kołach grasował po Warszawie. Celem ataków były niewinne dzieci". No ale sam się o to prosiłem. Mogłem pojechać do lasu, zaszyć się w puszczy z dala od padlinożerców, to kurwa nie, wjechał w sam środek mrowiska. Na domiar złego naszła mnie jeszcze ochota na odwiedzenie festiwalu food tracków jaki odbywał się na błoniach Stadionu Narodowego. To niestety była druga najgorsza podjęta przeze mnie decyzja w tym roku.

Stadion Narodowy w ten weekend był światową stolicą Apokalipsy Zombie. Jakieś 10 tysięcy zombiaków przypadających na 1000 metrów kwadratowych, a pomiędzy nimi ja, głodny, wkurwiony i z rowerem z trudem przeciskającym się przez tłumy zwierząt. Znalazłem się w samym centrum wyżerki. Kilkadziesiąt różnych food tracków, żarcia teoretycznie do koloru do wyboru, niemal każda kuchnia świata prężyła tu swoje muskuły, a mimo to po 40 minutach bezskutecznego kupienia czegokolwiek musiałem pokazać festiwalowi żenady środkowy palec. Ostatni raz tak głupio czułem się na akademii szkolnej w podstawówce zapominając w czasie recytacji słów wykutego na blachę wiersza. Miałem pieniądze, a nawet kupony z Biedronki i chciałem je wydać, no ale nie dało się. Wszędzie kolejki na godzinę stania, a jak nie było gdzieś ludzi, tzn że nie było też jedzenia, bo wszystko zjedzone, albo Pan ma teraz relaks i proszę przyjść za 40 minut. Kurwa, nie kumam fenomenu Food Tracków. Najbardziej przereklamowana profesja na świecie. Zwykle dają małe porcje, do tego zawsze drogo i kiepskie warunki do jedzenia. Koniec końców kupiłem kebaba wspierając Araba kilometr dalej. Bez kolejki i bez stresu, po czym pozwoliłem sobie na stricte seksualny trójkącik z zieloną trawką i słońcem w Parku Skaryszewskim. Dobre i tyle.



 

Powrót zza światów

Sobota, 1 kwietnia 2017 | Komentarze 0

To nie Prima Aprilis, ja na serio wróciłem. Trochę później niż zwykle, ale mam alibi. Tydzień temu baraszkowałem jeszcze w śniegu po kolana w polskich Gorcach, wcześniej serwisowałem rower i kompletowałem części, a i pogoda bawiła się w Johana Huizinga racząc nas jesienią średniowiecza. Ale to już nieważne. Liczy się tu i teraz. A dziś panienka wiosenka w kusej mini w końcu przyszła do mnie i ukazując swe boskie uda zaprosiła do tańca, a ja kurwa uwielbiam pląsać z nią po parkiecie.

Mój dziarski Radonik na ten sezon doczekał się kilku nowych gratisów, w tym wreszcie nowego amorka. W końcu zawitałem do klubu powietrznych, czym nie będę ukrywał - jaram się prawie tak mocno jak pierwsze roznegliżowane dziewoje na kwietniowym słońcu. Porzuciłem także średniowieczne kabelki oraz magnesy na szprychach i zawitałem w XXI wieku, znaczy się od dziś to GPS włada mą aktywnością i liczy statystyki. Pan ma relaks.

Dziś lekki rekonesans na przygotowanie dupy i kości ogonowej do odrobiny wysiłku. Niech się lenisko w końcu weźmie do pracy. Razem ze mną wyruszyło dziś na szlak także pierdyriard innych bajkerów, rolkarzy i matek z dziećmi, przez co z osiem razy straciłbym życie, ale jakoś przetrwałem to brutalne oblężenie mojej strefy komfortu. Pięć razy także się dziś zakochałem w kusych dekoltach, w idealnie leżących na tyłkach leginsach i Bóg raczy wiedzieć w czym jeszcze. Seks dosłownie wisi w powietrzu, także żule wynurzyli się z kanałów i piwnic, zatem wiosna w pełnej krasie. W końcu.

A tak proszę ja was wygląda szczęśliwy człowiek. Mimo, że stary, to jednak nadal może

Ostatni prom

Niedziela, 2 października 2016 | Komentarze 0

Piździernik. Królestwo jesiennej zamuły i stolica depresji. W tym miesiącu drastycznie wzrastają jednocześnie ilość samobójstw oraz sprzedaż kurtek i płaszczy. To także miesiąc, w którym najczęściej kończę sezon rowerowy, a zaczynam sezon na wkurwianie się na wszystko wokół. Ostatni ciepły i słoneczny dzień tego roku przypadł na wolną niedzielę, miliony ludzi wypełzło więc ze swoich nor ostatecznie pożegnać się z krótkimi rękawkami i japonkami na nogach. Ja pożegnałem się w siodle, w Gassach, skąd przepłynąłem po raz ostatni promem Wisłę, wypiłem piwko nad jej brzegiem i siarczyście przekląłem jutrzejszy zamach stanu, by nie napisać gwałt, na mój cieplarniany komfort 20+. No nic. Do zobaczyska w marcu. No, chyba, że piździernik okaże się jeszcze lekko upośledzony, czyli znośny. Ponoć górale mówią, że ma być jeszcze ciepło, ale niestety nie mówią gdzie konkretnie. Zapewne więc mowa o Półwyspie Apenińskim.

Tu wypiłem ostatnie piwo w siodle w tym roku oraz zakochałem się na 15 minut w innej rowerzystce z cyckami klasy C


Dwudziestostopniowe temperatury żegnali dziś paralotniarze...


i ci, którzy robią dużo hałasu o nic


A to ostatni prom płynie po mnie, lecę więc, pędzę, zapierdalam. Do siego roku.

Osta<kurwa>tki

Poniedziałek, 19 września 2016 | Komentarze 4

Tak tak, lato było piękne tego roku. Ale jak zwykle nie w Polsce. Osiem stopni rano uzmysłowiły mi tą smutną konstatację, która nie wiedzieć czemu co roku zdaje się mnie zaskakiwać, mianowicie, że lato to w zasadzie jakieś cztery do sześciu tygodni jakie przypadkowo zawieruszają się w ciągu roku w naszej szerokości geograficznej. Pozostałe czterdzieści parę siedmiodniówek to szarość, pizdowatość i wiecznie śmiejące się z nas oko Saurona na horyzoncie. Jak co roku pozostaje nam ponownie czekać z głowami pełnymi tęsknot za krótkimi szortami i t-shirtami na pierwsze zazielenienie się i dwucyfrowe temperatury. Śpieszmy się więc je kochać, póki za dnia ciągle jeszcze nie dają za wygraną. Ja dziś przez chwilę dałem się oszukać i poczuć ulotne już fragmenty lata. Fajnie było. Dopóki nie przywiało zimnem w mordę na powrocie. Cóż. Chyba już nigdy nie przyzwyczaję się do tak gwałtownego przejścia lata w stan jesiennej zamuły.

Łono

Piątek, 9 września 2016 | Komentarze 1

Na łono przyrody tym razem, no bo w mieście piekarnik, od samego rozgrzanego asfaltu można dostać halunów i innych zwidów. A tak pięknie napocząłem weekend. Za miastem i na łonie. Zupełnie jak w obrazach Chełmońskiego. 

Jeszcze lato nie zginęło...

Środa, 7 września 2016 | Komentarze 0

...póki Celsjusz żyje. A ten na razie jeszcze równo grzeje niczym Elektrociepłownia Siekierki. I oby jak najdłużej. Korzystając więc z tego cieplarnianego dobrodziejstwa nad mój ukochany Świder zawitałem. Znowu. Środek tygodnia, południe, pusto, cicho, ciepło, jogibabu i brawo Jasiu.

Czasem burger czasem deszcz

Niedziela, 4 września 2016 | Komentarze 0

Z kobitą dziś se popląsaliśmy we dwoje po mieście i bliskich okolicach, a jak wypad z kapo, tzn że wolno i leniwie, ale pieprzyć statystyki i zaniżenie średniej prędkości, liczy się fun. Na deser i w nagrodę zjedliśmy po burgerze, udrożniliśmy go jeszcze lepszym czeskim piwkiem po czym spadł deszcz. Klasyka gatunku. Czasem jednak przeginasz Czizes.